Het marktleven in Africa

Hallo allemaal,

Het heeft even geduurd, maar hier zijn we dan weer. Hoe is het bij jullie? Lekker weer in Nederland hebben we gehoord? Wij zijn alweer aan het aftellen!! Volgende week nog maar één weekje werken, de week daarop gaan we op vakantie en dan nog een dagje afscheid nemen, tassen inpakken en dan woensdag 2 april is het alweer zover. We zijn daarom extra hard aan het genieten van alles hier.

We hebben vorige week wat spannende dagen achter de rug. Truus heeft een paar dagen in het ziekenhuis gelegen en het leek eerst heel ernstig. Maar gelukkig mocht ze naar een week weer wat opknappen en is ze weer thuis. We hebben het ziekenhuis leven hier in Afrika dus van heel dichtbij meegemaakt. Boven de hoofdingang van dat ziekenhuis hangt: We care, God heals. Erg mooi om te zien.

Ook het marktleven hebben we hier gezien. We zijn op een zaterdag naar twee verschillende markten geweest. Een groentemarkt en een souverniersmarkt. Nou dat was m’n een hele belevenis. Als je aan komt rijden dan staan er al 5 jongens om je auto te springen om je te helpen. De één wil de tasjes dragen, de volgende wil op de auto passen en de anderen proberen je van alles aan te smeren. Omdat het hier de gewoonte is hebben we dus iemand ingehuurd voor de tasjes te dragen en iemand die op de auto let. Op de markt zelf is het één chaos. Iedereen zit aan je arm te trekken om wat aan je te laten zien. De één brengt het nog mooier dan de ander. Maar wij als eigenwijze Nederlanders gaan recht op ons doel af en kiezen wat we zelf willen. En daar lagen een paar zakjes met druiven. O, wat zien die er lekker uit, die willen we wel hebben. Maar we vinden ze te duur dus we proberen wat van de prijs af te krijgen. Maar helaas zonder goed resultaat. De man wil wel wat zakken met de prijs maar niet zoveel als wij willen. We dachten: we lopen weg en dan vaak komen ze wel achter je aan en dan krijg je ze voor die prijs. We liepen weg maar er kwam niemand achter ons aan. Helaas, helaas. Bij de uitgang stond weer iemand met wat druiven. Nog maar weer een keer proberen. Toch maar een iets hogere prijs zeggen. En uiteindelijk na een paar keer heen en weer geboden te hebben zijn we het eens geworden over een prijs. Afgerekend, en een bigsmile van de verkoper. En zijn duim ging omhoog, even goed kijken naar wie doet hij dat? Ja, hoor het zal ook eens niet.. Naar de man waar we het eerst geprobeerd hadden. Het is gelukt om er zoveel geld voor te vragen. En wij, wij zijn er weer ingetuind! Terug bij de auto willen ze natuurlijk zoveel mogelijk geld voor het dragen van de tasjes en het bewaken van de auto. Ja, wij kunnen een stel domme Hollanders lijken maar zo gek zijn wij niet dat we ze zoveel geld geven. Ze moesten er allemaal wel heel hard om lachen, proberen kan altijd. Na alles betaald te hebben gaan we richting de souverniersmarkt. Daar gaat het precies hetzelfde. Madam, madam, let me see you this… of Sister, look this beautiful car. Gelijk ook even vrienden met jan en allemaal geworden. Ze moeten allemaal even je naam weten. Eerst weet je niet waar je kijken moet maar dan komen we er al snel achter dat je gewoon je eigen gang moet gaan. En als je niet zoveel voor iets wil betalen, gewoon weglopen, dan krijg je het eigenlijk altijd voor elkaar. Maar als ze het niet doen dan weet je ook dat je er te weinig voor wilt geven. Ze willen maar al te graag wat verkopen. En ja, het liefst voor zo’n hoog mogelijke prijs. We hebben zelfs iets gekocht waar we eerst 8000 kwacha voor moesten betalen en wat we voor 3500 kwacha mee hebben gekregen. Dat is nog eens zaken doen Haha! We kunnen er nog uren rond lopen. De verkopers kunnen nog uren lang dingen aanprijzen wat nou mooi is en wat nou goed is maar we houden het toch voor gezien. We hadden nog meer op het programma staan. Iets wat helemaal onze richting is, een gehandicapteninstelling. Erg benieuwd hoe dat er nou in Afrika uit zou zien. Eenmaal daar aangekomen hebben ze gelijk onze harten gestolen. Wij zakken gelijk op de knietjes om even contact met ze te maken. De instelling zag er in onze ogen best wel Nederlands uit. Mooie aangepaste stoelen waar ze goed in kunnen zitten, een berg speelgoed, aparte kamers voor elke bewoner met een ‘echt’ bed. Wij hadden wat knuffels en koekjes meegenomen en dat hebben we ze gegeven. Even een foto schieten en dan gaan we weer naar huis.

En we hebben nog een ander soort markt, de kledingmarkt. Een nette marktkraam heb je niet, geen rekken met kleding eraan. Hiet ligt het op grote zakken op de grond. Grote hopen, bij sommig wel netjes gesorteerd, broeken bij broeken, rokken bij rokken. En dan is het graaien… ;) Als je uitlegt wat je nodig hebt dan zoeken ze het wel voor je op en ondertussen laten ze ook nog even wat anders zien, ja je weet maar nooit misschien hebben we dat toevallig ook wel nodig..
Wat een drukte ook op die markt. Je weet bijna niet wie er nou verkopen en wie er kopen. Iedereen loopt door elkaar heen en probeert een praatje met je te maken. Vooral een blanke, dat is helemaal leuk! Erg leuk om te zien hoe de mensen hier aan de kleding kopen.

Nou dit zijn nog eens markten! Dan zijn de Nederlandse markten een stuk gestructureerder en een stuk stiller.. Maar chaotisch en een hoop herrie typeert Malawi.

Tot de volgende keer weer!
Groetjes Jentine en Rianne